10 Al mundìn'i
Le mondine
La matìn bunùra s'anviàru già
a pé par la stra e 'n bìce cùli püsè furtiinà
par 'ndè vèrs la rizéra
'ndùa ia stàvu a möj fìn'a la séra, 
mùschi,muschìn e tavàn 
a iu becàvu mani man,
 Al mattino presto si avviano
a pledl per la strada e in blcicletta quelle plù fortunate
 per andare verso la risaia
dove lavorano a mollo fino alla sera
e con mosche, moscerini e tafani
che le beccano man mano
 e 'l padròn sùta la piànta a l'umbrìa
l'è sémp là cal crìa 
«zbasé sa schén'a e ranché la stròsa 
e 'ndùma avànti nén fè pén'a la mòsa?
ma 'ntant lur sùta l'arbatòn 
ai cantàvu di bèli cansòn, 
pìn'i I d sentimènt e puizìa
iu 'nterpretàvu cun al cör e alegrìa. 
 e il padrone seduto sotto le piante all'ombra
è sempre là che grida
abbassate quella schiena e strappate quella "strosa" {erbaccia)
e andiamo avanti non solo fare la mossa,
ma intanto loro sotto il solleone
cantavano delle belle canzoni,
piene di sentimenti e poesia
le interpretavano col cuore e allegria
 A la séra dòpu avéj travajà
cun la schén'a bàsa par tüta la giurnà,
quant che ai rìvu ca
a iéru tüti darnà
e cùli ca jàvu na famìja 
la so giurnà a l'éra 'ncùra nén finìja, 
jéra 'ncùra tant da fè
e tüta la ca da sistemè.
 Alla sera dopo aver lavorato
con la schiena abbassata per tutta la giornata,
quando arrivano a casa
erano distrutte
e quelle che avevano la famiglia
la loro giornata non era ancora finita,
c' era ancora tanto da fare
e tutta la casa da sistemare.
 Ma finalmént, dòpu sén'a
ànche par lur ai vén ùra da 'ndè 'rpuzè la schén'a.
E finalmént
'n ricunuscimént,
'I munumént a la mundìn'a
a sa pòvra tapìn'a 
che da matìn'a a séra
l'e pasà la vìta 'ndénta la rizéra.
Ma per loro, dopo cena
viene il momento di andare a riposare la schiena.
E finalmente
un riconoscimento,
il monumento alla mondina
a questa povera donna
che da mattina a sera
ha passato la vita dentro la risaia.